اخبار

به گزارش روابط عمومی شبکه بهداشت و درمان مهران، سجاد توان معاون بهداشتی اظهار داشت: هدف از این کارگاه  تربیت مربی برای آموزش و افزایش آگاهی مراقبین سلامت درخصوص قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی و نکات لازم در زمینه پیشگیری از سوانح و حوادث ترافیکی و امداد و نجات جاده ای بود و مدرسین این کارگاه کارشناسان واحد مدیریت کاهش خطر بلایا وحوادث و واحد سلامت نوجوانان ،جوانان و مدارس هستند.

سرهنگ میرزایی، ریاست اداره راهنمایی و رانندگی شهرستان افزود: در خصوص موضوعات تعریف تصادفات رانندگی، بررسی موقعیت جهان و ایران از نظر حوادث، رتبه بندی علل مرگ و میر در جهان و ایران، هزینه های اقتصادی و اجتماعی تصادفات، علل حوادث رانندگی، دانستنی های مرتبط با رانندگی ایمن، رانندگی در شرایط ویژه، عبور ایمن از خیابان، مراقبت پس از تصادف و استفاده ایمن از موتوسیکلت و دوچرخه آموزش های خود را ارائه کرد.

ریاست اداره راهنمایی و رانندگی تصریح کرد: حوادث ترافیکی، حادثه‌ای است که برای یک وسیله نقلیه موتوری متحرک به تنهایی (انحراف، خروج از راه، واژگونی، سقوط در پرتگاه) و یا بین یک وسیله نقلیه موتوری متحرک با یک عامل دیگر همچون یک یا چند وسیله نقلیه، عابر، حیوان، اشیای ثابت که در جاده، راه، راه عمومی یا اختصاصی به‌وقوع می‌پیوندد و منجر به خسارات مالی یا جانی می‌شود.

زهرا نوری کارشناس واحد مدیریت کاهش خطر بلایا وحوادث خاطر نشان کرد: درگروه سنی 29-15 سال اولین دلیل مرگ، حوادث حمل و نقل و رانندگی است، متاسفانه در ایران عواملی چون رشد قابل توجه وسایل نقلیه موتوری، پایین بودن ایمنی اتومبیل ها، ناکافی بودن مهارت رانندگان، استاندارد نبودن جاده ها و افزایش حجم ترافیک جاده ها و عدم رعایت قوانین و مقرارت راهنمایی و رانندگی، مصرف دخانیات و خواب آلود بودن ،خوردن و آشامیدن در حین رانندگی، همین‌طور دید چشم می‌توانند همیشه مشکل ساز باشند.

کارشناس سلامت نوجوانان ،جوانان و مدارس افزود: تصادف‌های رانندگی همواره می‌تواند علتهای گوناگون دیگری چون خرابی سیستم ترمز، فرسوده بودن خودرو، کم نور بودن چراغها و.. داشته باشند. گاهی هم عوامل محیطی مثل آب و هوا یا خرابی جاده زمینه‌ساز حادثه می‌شود؛ ولی در بسیاری از زمینه‌ها همواره اشتباه‌های انسانی از نخستین علل تصادفات بشمار می‌آیند و سالانه تلفات جانی و مالی فراوانی را متحمل می شود.

در پایان مقرر شد حضار مطالب آموزشی را بصورت آبشاری به سایر مراقبین سلامت ارائه و از منابع آموزشی موجود در خصوص آموزش عموم مردم بالاخص جوانان مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت و اماکن تجمعی استفاده نمایند.